ชัยชนะหลังความพ่ายแพ้…ยาดีที่สุดของทุกทีม

     หาก อาร์เซนอล คือบอลบุก นิวคาสเซิ่ล วันนี้ก็มาเกมรับแน่น รอจังหวะสวนกลับ พวกเขารู้งานอยู่แล้วว่า อาร์เซนอล ไม่ชอบเกมสไตล์เจอเกมรับแน่น บีบพื้นที่เร็ว ให้พื้นที่ในการเข้าทำน้อยในแนวหลัง สิ่งที่ ฮาว ทำกับ นิวคาสเซิ่ล ตลอด 1-2 สัปดาห์ที่มาคุมทีมคือ วินัยในการเล่นเป็นทีม และการฝึกอย่างหนักหน่วงที่ตัวนักเตะนิวคาสเซิ่ลก็ออกมายอมรับว่า พวกเขาทำงานกันหนักมากในช่วงที่ผ่านมา มากกว่าสมัย สตีฟ บรู๊ซ คุมทีมด้วยซ้ำ เพราะสิ่งแรกเหนือทุกแผนการเล่นคือ บุคลากรที่ลงสนามไป ต้องฟิตพร้อมทำงานตามสั่งให้ได้ตลอด 90 นาที

     เกมวันนี้เราจึงได้เห็นเกมรับแบบมีวินัย เคลื่อนที่เป็นแผง นักเตะคุมพื้นที่ตามหน้าที่ บอลอาร์เซนอล เจอตั้งแต่สามตัวรุกที่ลงมารับต่ำกว่าครึ่งสนามเป็นด่านแรก ด่านสองกับกองกลาง ด่านสามคือกองหลัง สุดท้ายคือนายประตู นี่คือภารกิจเบิกทวาร อย่างแท้จริง

     45 นาทีแรก อาร์เซนอล เจอแบบนี้เข้าไปก็ไปไม่เป็นเหมือนกัน ครองบอลบางช่วง 85 % ก็ไม่มีความหมาย เพราะคือการผ่านบอลไปมา ออกซ้าย-ขวา ตรงกลางไม่สามารถทำเกมได้อย่างที่ต้องการ ปาเตย์ – โลกอนก้า – เออเดการ์ด เจอบีบพื้นที่เร็วทันทีเมื่อก้าวเข้าสู่พื้นที่อันตราย โดยเฉพาะ เออเดการ์ด ที่ลงมาตัวจริงในเกมนี้ ครึ่งแรกพลิกหน้าเข้าหาประตูคู่แข่งไม่ได้เลย ปัญหามันจึงเกิดที่การเอาตัวรอดของผู้เล่นในจังหวะสำคัญ และจังหวะบอลที่ช้าไป และไม่แม่นยำพอ ทำให้ อาร์เซนอล ลำบากในครึ่งแรก ส่วน นิวคาสเซิ่ล รออย่างอดทน เมื่อจังหวะบอลเข้าทางพวกเขาก็สวนกลับ แมกซิแมง – วิลสัน มีทั้งความเร็ว และคล่องตัว สร้างอันตรายได้หลายครั้ง แต่ที่น่าจะเป็นโอกาสดีที่สุดคือการยิงไกลของ จอนโจ้ เชลวีย์ ลูกนี้ อารอน แรมสเดล ปัดได้อย่างสุดยอด เป็นซูเปอร์เซฟสำคัญของเกมนี้

     ครึ่งแรกจบลงแบบที่ อาร์เซนอล ครองบอลเหนือกว่าทั้งหมด แต่กลายเป็นว่า ฟูลแบ็คสองข้างทั้ง ตาวาเรส และ โทมิยาสุ คือคนที่ได้โอกาสครองบอลมากที่สุด แถมได้จบสกอร์มากกว่ากองหน้าเสียด้วยซ้ำ ส่วนการเล่นของอาร์เซนอล เล่นได้ตามระบบ และแผนที่วางไว้ แต่มันยังไม่ได้ประสิทธิภาพตามต้องการ ครึ่งหลังจึงเน้นมากกว่าเดิม เปลี่ยนวิธีคิดบางอย่างในสนาม และทำให้เกิดประตูแรกที่เปลี่ยนเกมไปทั้งหมด