จากพ่อถึงลูก “ดิ ไอซ์เบิร์ก” Part 3

     มิทเชล เบิร์กแคมป์ หลังกลับมาใช้ชีวิตใน เนเธอร์แลนด์ ตามพ่อซึ่งเลิกเล่นฟุตบอลอาชีพ แรกเริ่มเดิมที พ่อของเขา พาเขาไปอยู่ในทีมเยาวชนของ อาแจ็กซ์ อัมสเตอร์ดัม แต่แล้วทุกอย่างไม่เป็นไปตามที่เขาคาดหวัง หลังจากนั้น เขาไปลงเล่นกับสโมสรแรกที่ชื่อว่า สปาเคนเบิร์ก ซึ่งเป็นสโมสรในบ้านเกิดของ เฮนริต้า แม่ของเขา ก่อนจะเข้าสู่ระบบเยาวชนสโมสร อัลเมียร์ ซิตี้ ตอนอายุ 12 ปี โดยในทีมจะมีการกำหนดหมายเลขสำหรับทีมเยาวชนชุดสำรอง โดยเลือกหมายเลข 31 – 50 และ มิทเชล เลือกหมายเลข 40 ด้วยเหตุผลว่าคล้ายกับหมายเลข 10 ซึ่งเป็นหมายเลขโปรดของเขา และเป็นหมายเลขของพ่อเขาด้วย

     “เขาอยากได้หมายเลข 10 มาตลอด แต่มันก็เป็นสิ่งที่มาพร้อมกับความคาดหวังแน่นอน เพราะเขาจะถูกมองว่า เขาคือลูกชายของ เดนนิส เบิร์กแคมป์ และเขาจะโดนประเมินมากกว่าคนอื่น เพราะด้วยเหตุผลนั้น จาก นักเตะ คนอื่น และคนรอบข้าง”

     “ในฐานะของ นักเตะ คนหนึ่ง ผมคิดว่า มิทเชล เป็นคนที่มีความสามารถ แต่ก็ยังมีหลายอย่างที่ยังขาดไป และบางสิ่งบางอย่างไม่ได้มาตั้งแต่เกิด ประสบการณ์จะสอนเขา เช่นเดียวกับการฝึกฝน อย่างเช่น เรื่องของความมุ่งมั่น การเข้าปะทะที่แย่ ๆ ซึ่งเขาต้องเจอ มันไม่สามารถบอก หรือสอนกันได้หรอก เรื่องบางเรื่อง ไม่มีใครโทษใครได้หรอกนะ มันขึ้นกับตนเองเท่านั้นด้วย”

     “สมัยเขาอยู่ใน เนเธอร์แลนด์ ผมไม่เคยเดินไปหาคนที่สโมสร และบอกให้ส่ง มิทเชล ลงเล่น เพราะเขาคือลูกชาย เดนนิส เบิร์กแคมป์ ผมไม่ใช่แบบนั้น สิ่งที่ผมทำคือการพูดคุยกับ มิทเชล บอกเขาว่าเขาขาดอะไร และ ต้องทำอะไรให้มากขึ้นกว่า นักเตะ คนอื่น ทำให้ตนเองแข็งแกร่งขึ้น หล่อหลอมตัวเองให้เป็น ผู้เล่นที่ดีกว่าเดิม”