หมายเลข 1 : แบร์กนาร์ ลาม่า [ผู้รักษาประตู]

     นายทวารระดับตำนานของเปแอสเช หลังการคว้าแชมป์โลก ซึ่งเขาเป็นนายทวารมือสองใน ทัวร์นาเมนต์ ดังกล่าว ลาม่า อยู่กับ เปแอสเช อีกสองฤดูกาล ก่อนที่จะย้ายไปเล่นกับ แรนส์ อีกหนึ่งฤดูกาล และตัดสินใจยุติบทบาท นักเตะ อาชีพ ตอนอายุ 38 ปี โดยมีสิ่งหนึ่งที่ค้างคาใจเขา นั่นคือความปรารถนาในการลงเล่นฟุตบอลอาชีพ ในบราซิล แต่ไม่เคยได้รับโอกาสนั้นเลย หลังการเลิกเล่นเขารับงานคุมทีมชาติ เคนย่า ในปี 2006 แต่ก็คุมทีมได้เพียง 2 เดือนกว่าก็ถูกปลดออก นับจากนั้นมา เขาก็ตัดสินใจออกจากวงการฟุตบอล และใช้ชีวิตอย่างเงียบสงบจนถึงวันนี้

หมายเลข 2 : แวงซองต์ กองเดล่า [กองหลัง]

     ในวันที่กลายเป็น แชมป์โลก นั่นคือช่วงเวลาที่รุ่งเรืองที่สุดของ แบ็คที่สามารถเล่นได้ทั้งสองฟากฝั่งของสนามคนนี้ เขาลงเล่นกับ โรม่า ซึ่งอีกสองปีต่อมาจะก้าวขึ้นสู่บัลลังก์แชมป์อิตาลี ในปี 2000 และแน่นอนรวมถึงแชมป์ยูโร 2000 กับฝรั่งเศสด้วย หลังจากออกจากโรม่าในปี 2005 เขาเคยไปลองเล่นในอังกฤษกับ โบลตัน วันเดอร์เรอร์ส ก่อนที่จะกับมาเล่นในอิตาลี ทั้งกับ อูดิเนเซ่, เซียน่า และ เมสซิน่า ซึ่งเป็น สโมสรสุดท้ายในการเป็น นักเตะ อาชีพ

     หลังการเลิกเล่นเขาเป็นอีกคนที่ไม่เข้าสู่วงการโค้ช แต่เข้าสู่วงการเต้นรำ โดยในปี 2014 เขาเคยไปประกวดเต้น ทางรายการโทรทัศน์มาแล้ว รวมถึงเข้าสู่วงการสื่อมวลชน

หมายเลข 3 : บิเซนเต้ ลิซาราซู [กองหลัง]

     นักเตะเชื้อสายบาสก์ ผู้นี้ ยิ่งใหญ่ไม่แพ้ใครในวันที่เป็น นักเตะ อาชีพ หลังการคว้าแชมป์โลก เขากลายเป็น นักเตะทีมแชมป์บุนเดสลีกามากถึง 6 สมัย กับอีก 1 แชมเปี้ยนส์​ลีก กลายเป็นตำนานของสโมสร บาเยิร์น มิวนิค อย่างสมบูรณ์ และแน่นอนกับทีมชาติฝรั่งเศสด้วย หลังการเลิกเล่นในปี 2006  “ลิซ่า” ให้ความสนใจในกีฬาการต่อสู้อย่าง “ยิว-ยิตสุ” ซึ่งเป็นศิลปะการต่อสู้ของบราซิล และเอาจริงเอาจัง จนถึงขั้นคว้าแชมป์มาแล้ว รวมถึงการเล่น เซิร์ฟ ที่ก็เป็นหนึ่งในกีฬาที่เขาชอบอีกชนิดหนึ่ง ทุกวันนี้ เขายังทำงานในสายสื่อมวลชน รวมถึงเป็น ทูตของสโมสรบาเยิร์น มิวนิค ทีมเก่าของเขาเอง

หมายเลข 4 : ปาทริค วิเอร่า [กองกลาง]

     “ปั๊ต” เด็กหนุ่มผู้เป็นเพียงฟันเฟืองชิ้นเล็ก บนความสำเร็จของทีมชาติฝรั่งเศสชุดแชมป์โลก เขาได้สัมผัสเกมในฟุตบอลโลก 1998 เพียงไม่กี่นาที แต่ก็มากพอที่จะเรียนรู้ และก้าวมาเป็นยอด นักเตะ ของฝรั่งเศส ในเวลาต่อมา วิเอร่า กลายเป็นตำนานสโมสรอาร์เซนอล คือกัปตันทีมชุด “ไร้พ่าย” กับทีมปืนใหญ่ในฤดูกาล 2003-2004 ก่อนจะตัดสินใจลาทีมไปเล่นในอิตาลีกับ ยูเวนตุส ตามด้วย อินเตอร์ มิลาน ก่อนจะกลับมาเล่นในอังกฤษ กับ แมนเชสเตอร์ ซิตี้ และเลิกเล่นที่นั่น ซึ่งเขาก็ไม่รอช้า เข้าสู่วงการโค้ชทันทีด้วยการรับงานกับ แมนเชสเตอร์ ซิตี้ ในฐานะ โค้ชทีมเยาวชน ก่อนจะย้ายไปทำงาน ในอเมริกา กับสโมสร นิวยอร์ค ซิตี้ เอฟซี ซึ่งเป็นสโมสรพันธมิตรของทีมเรือใบสีฟ้า และในฤดูกาล 2019-2020 เขากลับมาทำงานในยุโรป อีกครั้ง กับการคุมทีม นีซ สโมสรฟุตบอลในบ้านเกิด

หมายเลข 5 : โลรองต์ บลองก์ [กองหลัง]

     กองหลังผู้เป็นตำนานของวงการฟุตบอลฝรั่งเศส ณ.เวลาแห่งการเป็นแชมป์โลก เขาลงเล่นกับ โอลิมปิก มาร์กเซย์ ในบ้านเกิด ด้วยวัย 32  ปี ภาพของการ “จูบเหม่ง” ของเขา ที่มีต่อ ฟาเบียน บาร์กเตซ นายทวารของทีม กลายเป็นหนึ่งในภาพจำของคนทั้งโลก เพราะนั่นคือ “นำโชค” ในความเชื่อของเขา หลังการคว้าแชมป์ เขาย้ายไปเล่นกับ อินเตอร์ มิลาน ก่อนที่จะย้ายมาเล่นกับ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ตามความปรารถนาของ เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน ผู้จัดการทีมปีศาจแดง ที่ไม่ปิดบังเลยว่า เขาอยากได้ บลองก์ มาร่วมงานมาตลอด และสุดท้ายแม้ว่า บลองก์ จะอายุมากถึง 35 ปีแล้ว ก็ยังดีใจที่สุดท้ายก็มาร่วมงานกัน โดย บลองก์ เลิกเล่นฟุตบอลอาชีพตอนอายุ 37 ปี

     หลังการเลิกเล่นเขาเข้าสู่วงการโค้ช เริ่มจาก บอร์กโดซ์ ที่เขาสร้างผลงานพาทีมคว้าแชมป์​ลีก เอิง ได้สำเร็จ จนได้รับโอกาสคุมทีมชาติฝรั่งเศสชุดใหญ่ในเวลาต่อมา ก่อนที่สุดท้ายในปี 2013 เขาจับงานกับ ปารีส แซงต์-แชร์กแมง จนถึงปี 2016 และออกจากทีม ก่อนที่จะไม่หวนกลับไปรับงานคุมทีมอีกเลย แต่รับงานทางด้านสื่อมวลชน อยู่บ้าง