เดจาวูของ “เมซุต เออซิล”

     ด้วยความเคารพต่อผลงานของเออซิลกับ อาร์เซนอล ตลอด 7 ปีที่ผ่านมา เขาได้รับการดูแลในระดับ “ดาวเด่น”ของทีมมาตั้งแต่ยุคของ อาร์แซน เวนเกอร์ ชื่อของ เออซิล คือ 11 ตัวจริงในทีมแบบอัตโนมัติ ไม่ว่าจะอย่างไรถ้าไม่เจ็บไม่แบน ทุกเกมที่มีความหมายต่อทีม เออซิล ตัวจริงทันที แต่นับจากนั้นเป็นต้นมา นับจากการออกจากทีมของเวนเกอร์ มาสู่ยุคของสองผู้จัดการทีมชาวสเปนที่อาร์เซนอล เออซิล ถูกปฏิบัติในแบบ “นักเตะคนหนึ่งในทีม” อย่างชัดเจน ทั้งสองคนกล้าดรอปเออซิลออกจากทีมตามความเชื่อที่ว่า ทีมมีคนที่ดีกว่าเล่นได้ตามแผนการเล่นที่พวกเขาตั้งใจไว้บนเป้าหมายคือพาทีมชนะให้ได้ แน่นอน อูไน อเมรี่ ล้มเหลว เออซิลไม่มีชื่อในทีม ทีมผลงานไม่ดี สุดท้ายคนที่ไปคืออูไน อเมรี่ ไม่ใช่เออซิลที่กลับมาเป็นตัวจริงในยุคต่อมา

     มิเคล อาร์เตต้าเข้ามารับงานแทน ก็เริ่มต้นด้วยการเลือกใช้งานเออซิล ผู้ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมทีมกันมาก่อนด้วยในช่วง 2-3 เดือนแรกของการคุมทีม อย่างไรก็ตามหลังการพักเบรคกระทันหันจากการระบาดของโควิด-19 กลับมาอีกครั้งเขาหลุดออกจากทีม และก็หลุดยาวไปจนถึงการออกจากทีมไปในเดือนมกราคม 2021 โดยมีประเด็นเรื่องของการที่ เออซิล เป็นหนึ่งในคนที่ต้องการความชัดเจนเรื่องของการตัดเงินเดือนนักเตะ

     ในช่วงโควิด-19 ไปจนถึงเรื่องของการจ้างงาน กันเนอร์สเซารัส ทั้งที่สโมสรมีข่าวว่าจะตัดงบประมาณส่วนนี้ออกในช่วงที่สถานการณ์โรคระบาดวิกฤตหนักในอังกฤษ และการกล่าวเกี่ยวกับกลุ่มคนชาวอุยกูร์ และประเทศจีน เป็นหนึ่งในเคสซึ่งทุกวันนี้ยังไม่มีการพูดถึงอีกเลยจากปากของ อาร์เตต้า และเออซิล เองโดยตรง มีเพียงอาร์เตต้าที่ยืนยันว่า เขาเลือกด้วยเหตุผลด้านฟุตบอลเท่านั้น และมาถึงวันนี้อาร์เซนอล เดินหน้าต่อไปแล้วด้วยการเข้ามาของ มาร์ติน เออเดการ์ด และ เอมิล สมิธ โรว์ ที่มาแทนที่เขา

     หากลองย้อนไทม์ไลน์ไปสัก 18 เดือนที่แล้ว เออซิล ก็เคยกล่าวในลักษณะเดียวกับที่เพิ่งเกิดขึ้น เกี่ยวกับความรักในอาร์เซนอล และทัศนคติของเขาที่จะขอโอกาสในการสู้ต่อไปกับทีม ซึ่งครั้งนั้น แฟนบอลอาร์เซนอล จำนวนมากยืนเคียงข้างเขา และกดดันให้ มิเคล อาร์เตต้า นำเขากลับมาสู่ทีม (บนข้อเท็จจริงที่ว่า อาร์เตต้าตัดชื่อเออซิลออกจากนักเตะที่ลงทะเบียนเล่นในลีกตั้งแต่ช่วงต้นฤดูกาล และจะกลับมาใส่ชื่อได้อีกครั้งในเดือนมกราคม 2021) โดยที่มีผลงานในช่วงเดือนพฤศจิกายน – ธันวาคม 2020 เป็นตัวกระตุ้นเมื่ออาร์เซนอลลงเล่น 7 เกม หากชัยชนะไม่เจอ เสมอ 2 แพ้ 5 อาร์เตต้าเก้าอี้ร้อนจัด แต่สุดท้ายวันบ๊อกซิ่งเดย์ พวกเขากลับมาพร้อมกับชัยชนะเหนือเชลซี พร้อมการแจ้งเกิดแบบเต็มตัวของ เอมิล สมิธ โรว์ สถานการณ์ทุกอย่างก็คลี่คลายไปในที่สุด ขณะที่ เออซิล ที่ไม่ได้ลงเล่นเลยตลอดครึ่งฤดูกาลแรก ตัดสินใจอำลาทีมในเดือนมกราคม

     ถึงตรงนี้ เออซิล กับสถานการณ์ที่เป็นอยู่แทบจะไม่ต่างจากวันที่ออกจากอาร์เซนอลเท่าไรนัก เขายังคงไม่สามารถปักหลักปักฐานของตนเองได้เหมือนครั้งที่มี อาร์แซน เวนเกอร์ คุมทีมอาร์เซนอล เช่นเดียวกับปัญหาเรื่องของฟอร์มการเล่น และอาการบาดเจ็บรบกวนบนวัยที่มากขึ้นเรื่อย ๆ ของตนเอง ขณะที่สถานการณ์ของทั้งสองสโมสรที่ไม่มีเออซิลในทีมต่างก็ต้องเดินหน้าต่อไป ไม่ว่าจะดีหรือร้าย ไม่ว่าจะผลงานเป็นอย่างไรก็ตาม

มองสโมสรฟุตบอลเป็นเหมือนองค์กรหนึ่งองค์กร

บอร์ดบริหารของทีมก็เหมือนกับเจ้าขององค์กร

โค้ชก็ไม่ต่างจากผู้บริหารคนหนึ่งในองค์กร

นักเตะก็เหมือนพนักงานคนหนึ่งในองค์กร

     ทุกคนมีหน้าที่รับผิดชอบ สายงานที่สั่งการมาเป็นระบบ นักเตะเป็นเหมือนส่วนปลายทางของการทำงานที่สำคัญในการขับเคลื่อน “ทีมทั้งทีม” บนพื้นฐานที่ว่า โค้ช คือคนเลือกในสิ่งที่ต้องตัดสินใจเพื่อเป้าหมายเดียวกัน หาก “ความเชื่อมั่น ความเคารพ ความรับผิดชอบ” ไม่สามารถไปร่วมกันได้ ก็ต้องขึ้นกับว่าท้ายที่สุดแล้วเจ้าขององค์กรจะเลือกอะไรระหว่าง ปลดหัวหน้า–ไล่ออกลูกน้อง หรือใช้การประนีประนอมพูดคุยกัน ท่ามกลางข่าวที่ว่า เฟห์เนบาเช่ อาจเลือก ฆอร์เก้ เฆซุส ขึ้นมาเป็นผู้จัดการทีมคนใหม่ แทนที่ของ อิสมาอิล คาร์ทาล ในฤดูกาลหน้า แน่นอนหากมันเป็นเช่นนั้น จะส่งผลดีกับอนาคตของ เออซิล อย่างแน่นอน เมื่อการเริ่มใหม่มาถึง โอกาสครั้งใหม่ของเขาก็มาถึงเช่นกัน

ได้แต่หวังว่าการเริ่มต้นใหม่ครั้งนี้ (หากเป็นจริง) ขออย่าให้มัน “เดจาวู” แบบที่ผ่านมาอีกเลยก็แล้วกัน