Trust the Process…บนความพ่ายแพ้แสนอัปยศ

เราพูดถึง “Fact” และผลงานในสนามล้วน ๆ เลยนะ อาร์เตต้า ตอบเราหน่อยได้ไหม มันเกิดอะไรขึ้นกับทีม

     “ผมคิดว่าเราต้องคุยกันในกลุ่มผู้เล่น สำคัญมากกับทีม เราคือ อาร์เซนอล เราจำเป็นต้องการความภูมิใจในความเป็นอาร์เซนอลของเรา พูดความจริงของแต่ละคนออกมาอย่างซื่อสัตย์ เราต้องยกระดับตัวเองให้ได้” ปิแอร์-เอเมอริค โอบาเมยอง… นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มี นักเตะ ออกมาพูดแบบนี้ แล้วอย่างไร ผลงานก็ไม่ต่างจากเดิม ที่ผ่านมาพวกคุณเต็มที่กับงานของพวกคุณจริงหรือเปล่า แล้วภาพที่เห็นเดินกันสนามแบบไม่อยากเล่นคืออะไร พวกคุณจะไปคุยกันจริง ๆ หรือจะตั้งวงรวมหัวเล่นไล่โค้ช ตอนนี้แฟนบอลเป็นล้าน ๆ คนคิดกันไปเรื่อย เพราะเกมนี้พวกคุณทำให้พวกเขาคิดไปในทิศทางแบบนั้น “การกระทำชัดเจนกว่าคำพูด” โอบาเมยอง คงเข้าใจอยู่แล้ว แฟนบอลก็รอ “การกระทำที่ตรงกับคำพูด” เช่นกัน

     “มั่นใจตัวเอง” กับ “โกหกตัวเอง” มันเป็นเส้นความรู้สึกบาง ๆ ที่มุมมองที่เห็นต่างกัน อาจทำให้อะไรเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล อาร์เตต้า ผู้ซึ่งบอกว่าตนเองโทษตนเอง รับผิดชอบทุกอย่างคนเดียว เมื่อทีมพ่ายแพ้ แต่อย่างแรกที่ต้องทำคือ “ยอมรับ” ก่อนว่าอะไรคือปัญหาที่แท้จริง “ศักยภาพตนเอง” หรือ “ปัจจัยภายนอก” ถ้ายังมองไม่เห็นถึงตรงนี้ ไม่มีทางรอดจากปัญหานี้ไปได้

     “ผู้ช่วยเป็นโค้ชที่ดีไม่ได้” เป็นคำพูดที่ส่วนตัวไม่เคยเห็นด้วยเลย ฮันซี่ ฟลิกซ์ แหกวลีนี้เป็นริ้ว ๆ กับการสร้างบาเยิร์น มิวนิค ด้วยการคว้า 6 แชมป์ในฤดูกาลเดียว แต่เช่นเดียวกันกว่าจะมี ฟลิกซ์ ยอดกุนซือ เขาผ่านประสบการณ์ในการเป็นผู้ช่วยมาอย่างโชกโชน มีทีมที่นักเตะให้ความเชื่อมั่น คุ้นเคยกันเป็นอย่างดี ทุกอย่างลงตัว

     “นักเตะเก่งเป็นโค้ชไม่เก่ง” ซีเนอดีน ซีดาน, อันโตนิโอ คอนเต้ หรือว่า เป๊ป กวาร์ดิโอล่า ก็ทำให้เห็นแล้วว่า พวกเขาทำได้สุดยอดแค่ไหน ผู้จัดการทีมที่ได้แชมป์ในรอบ 10 ปีหลังสุดของลีกยุโรป ต้องมีชื่อของพวกเขาอยู่ในนั้นด้วย บางคนไปเริ่มต้นกับทีมเล็กลองผิดลองถูกจนกลายมาเป็นยอดโค้ช (คอนเต้) บางคนอยู่กับทีมมายาวนานเข้าใจระบบทีม และเริ่มต้นจากงานของทีมสำรองของสโมสร (ซีดาน และ กวาร์ดิโอล่า) แต่ไม่ใช่กับ อาร์เตต้า ผู้ซึ่งอยู่กับ แมนเชสเตอร์ ซิตี้ สามปีในฐานะผู้ช่วย และย้ายมารับงานใหญ่กับ อาร์เซนอล ทันที

     เขาอาจเป็นนักเตะของสโมสรอาร์เซนอลมาก่อน แต่เขาก็ไม่ได้ขึ้นชั้นว่าเป็น “ตำนาน” สโมสรอย่างไร เขาเป็นนักเตะที่ดีคนหนึ่งของทีม แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับ ประสบการณ์ของเขาทั้งในเรื่องการคุมทีม และบริหารจัดการคนอาจยังไม่มากพอสำหรับอาร์เซนอล แต่ก็ต้องยอมรับว่า หากวันหนึ่งมีข้อเสนอจาก อาร์เซนอล เข้ามาต่อให้คุณอายุงานน้อยกว่านี้ มันเป็นงานที่น่าสนใจ เพราะนี่คือ “โอกาสใหญ่” ที่อาจจะวนมาเพียงครั้งเดียวในชีวิต ถึงพลาดก็ได้ชื่อว่าได้เคยลองมาแล้ว

     โค้ชหลายคน เคยก้าวมาถึงจุดเดียวกับ อาร์เตต้า ณ เวลานี้ และจบลงด้วยความล้มเหลว แต่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่มีความสามารถ เดวิด มอยส์ ณ วันนี้กับ เวสต์แฮม ผลงานยอดเยี่ยมแต่กว่าจะถึงตรงนี้เขาเสียศูนย์ไปหลายปีหลังออกจากแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด เช่นเดียวกับ แบรนเดน ร็อดเจอร์ส ที่พลาดกับลิเวอร์พูลและไปสร้างเสริมประสบการณ์กับ กลาสโกว์ เซลติก ก่อนมามีวันนี้กับ เลสเตอร์ ก็เป็นสองตัวอย่างที่เห็นกันถึงความล้มเหลวคือหนึ่งในบทเรียนของการเติบโต

“Trust the Process” ก็เหมือนคำพูดชวนเชื่อ

เหมือนการหาเสียงเลือกตั้งที่มักจะมีเรื่องราวที่สวยหรูรออยู่ แต่จะเป็นจริงหรือเปล่าไม่มีใครบอกได้ จนกว่าจะได้ลองทำ

     เหมือนการจ้างงานพนักงานสักคนเข้าทำงาน คุณไม่มีวันรู้ว่า พนักงานคนนี้จะเก่งกับที่ทำงานของเรา แบบที่ในประวัติการทำงานบ่งบอกไว้หรือไม่ นอกจากการให้โอกาสในการทำงาน

     คำถามคือ โอกาสลองทำ จะมากหรือน้อย ขึ้นกับบริบทของการทำงาน สำหรับโค้ชสโมสรฟุตบอล มันไม่มีสูตรตายตัวแบบการเลือกตั้งที่มีระยะการทำงานที่แน่ชัด ไม่เหมือนพนักงานประจำที่มีการ “ทดลองงาน” 4 เดือน สิ่งที่จะบ่งบอกว่า ดีหรือไม่ดี ดูกันที่ “ฟอร์มการเล่น” และ “ผลการแข่งขัน” เท่านั้น

     กับ อาร์เตต้า ถึงตรงนี้ บอร์ดบริหาร อาร์เซนอลต้องเป็นผู้เลือกแล้วล่ะว่าจะยังคง “Trust the Process” ที่เขาและทีมงานขายฝันให้พวกเขาต่อไปหรือไม่ เพราะงานนี้ เดิมพันถึงอนาคตในฤดูกาลนี้ของสโมสรที่จะส่งผลต่อความสำเร็จและการเงินของสโมสรโดยตรง

     เวลาเหลืออีกไม่มากแล้วกับตลาดการซื้อขายรอบนี้ เวลาแห่งการเปลี่ยนแปลงยังคงมีอยู่ “Trust” หรือ “Change” ต้องเลือกสักทางแล้วจงรอรับกับผลที่ตามมา…ไม่ว่าจะออกมาเป็นอย่างไรก็ตาม