การแตกหักของ “ไบร์ทตัน - ทรอตซาร์”

     หากสโมสรคือองค์กร ผู้จัดการทีม / โค้ช คือหัวหน้างาน นักเตะก็คือพนักงานคนหนึ่งในองค์กร จะในระดับไหนก็ตาม การทำงานระหว่าง โค้ช – นักเตะ ต่างมีผลต่อกันและกันในทั้งแง่ดีและร้ายได้เสมอ ในสถานการณ์ระหว่าง เดอ แซร์บี้ และทรอตซาร์ ชัดเจนว่ามีปัญหาความไม่เข้าใจกันเกิดขึ้นแล้ว และปัญหาดังกล่าว กลับไม่สามารถทำให้เรื่องจบเป็นการภายในได้ และทำให้เรื่องนี้มีแต่ “เสียกับเสีย” สำหรับทั้งสองฝ่าย

     ในมุมมองของไบร์ทตัน และ เดอ แซร์บี้ แน่นอน พวกเขาอยู่ในฐานะของนายจ้าง / หัวหน้างาน พวกเขาต้องการประโยชน์สูงสุดจากผู้เล่น “สัญญาใหม่” ของผู้เล่นเป็นสิ่งที่พวกเขาถูกกล่าวอ้างถึงจากเอเยนต์นักเตะ อย่างไรก็ตามในข้อมูลมีการระบุชัดเจนว่า ทรอตซาร์ มีสัญญาถึงกลางปี 2023 แต่ว่า ไบร์ทตัน มีเงื่อนไขในการขยายสัญญาเพิ่มได้อีก 1 ปี ซึ่งตรงนี้เป็นข้อตกลงร่วมกันนับตั้งแต่การเซ็นสัญญา เหมือนในเคสของมาร์คัส แรชฟอร์ด (แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด) หรือ วิลเลี่ยม ซาลิบา (อาร์เซนอล) ซึ่งก็มีสัญญาในลักษณะนี้ เป็นต้น ดังนั้นการเจรจาสัญญาใหม่ของไบร์ทตัน จึงเป็นสิ่งที่เป็นไปได้เพื่อการเก็บนักเตะและการรักษามูลค่าของผู้เล่นต่อไป

     ในมุมของผู้เล่น มีความเป็นไปได้สูงมากว่า ทรอตซาร์ ต้องการย้ายออกจากทีม ผลงานของเขาโดดเด่นขึ้นเรื่อย ๆ ตามอายุงานที่มากขึ้นในทีม สังเกตได้จากที่ง่ายที่สุดคือชื่อของ ทรอตซาร์ เริ่มถูกพูดถึงในวงกว้างมากขึ้นในกลุ่มแฟนบอล รวมถึงข่าวกับทาง นิวคาสเซิ่ล, สเปอร์ส หรือว่า เชลซี ที่มี เกรแฮม พอตเตอร์ นายเก่าของเขาทำงานอยู่ ก็ยิ่งโหมกระแสให้มากขึ้น บนวัย 28 ปี อายุสัญญาที่กำลังจะหมดลง การกอบโกยรายได้ (ทั้งในมุมของนักเตะ – เอเยนต์) ไปจนถึงโอกาสในการคว้าความสำเร็จระดับสูง ทุกอย่างเย้ายวนให้ ทรอตซาร์ มองทางเลือกอื่นนอกเหนือจากการต่อสัญญา ซึ่งก็ไม่ต่างจากกรณีของ วิลฟรีด ซาฮา ของคริสตัล พาเลซ ซึ่งก็อยู่ในสถานะเดียวกัน เพียงแต่ ซาฮา สัญญากำลังจะหมดลงแล้วในกลางปีนี้ ไม่มีออฟชั่นใด ๆ เพิ่มเติม

     อย่างไรก็ตามปัญหาของ เดอ แซร์บี้ กับ นักเตะ ตามข่าวที่ออกมาเป็นเหมือนปฏิกิริยาเร่งในการตัดสินใจให้มากขึ้นว่าสุดท้ายแล้วจะจบกันอย่างไร ซึ่งถึงตรงนี้ ไบร์ทตัน ถือความได้เปรียบเพียงแค่สัญญาที่เหลืออยู่ไม่มากนัก ส่วนนักเตะก็ยังคงมี “มูลค่าทางการตลาด” ที่พอสมควร หากมีการย้ายทีมเกิดขึ้น

     สุดท้ายแล้ว “คนไม่มีใจ” รั้งไปก็เท่านั้น เมื่อวันนี้สโมสรต้องเจอกับข้อต่อรอง และเงื่อนไขมากมายจากเอเยนต์ของนักเตะ ที่พร้อมจะวิ่งหาทีมใหม่ได้เสมอ ถ้านักเตะของตนเองมีความสามารถดีพอ และนี่จะเป็นอีกหนึ่งตัวอย่างที่จะเกิดขึ้นในอีกหลายร้อยเคสในอนาคต หากไม่มีการเปลี่ยนแปลงขั้วอำนาจในการต่อรองในเรื่องของการทำงาน ยิ่งมีข่าวแบบนี้ออกมา ไบร์ทตัน คือฝ่ายที่จะเสียเปรียบมากกว่า เพราะอย่างน้อยพวกเขาก็ยังคงต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้ แม้จะมีการแยกนักเตะลงซ้อมเดี่ยว หรือบรรยากาศภายในทีมจะย่ำแย่แค่ไหน แต่ก็ต้องทำตามหน้าที่ และสิ่งที่ระบุไว้ในสัญญา เพราะนั่นคือสิ่งที่ “มืออาชีพ” ทำกัน เช่นเดียวกับ ทรอตซาร์ ที่ยังคงต้องซ้อมต่อไปตามหน้าที่ของตนเอง รอให้ถึงวันที่จะเป็นอิสระต่อกันไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม นั่นคือความรับผิดชอบที่พึงมีต่อกันและกัน

หากไร้ซึ่งความรับผิดชอบ…การทำงานก็ไม่มีวันประสบความสำเร็จ ยังคงเป็นความจริงที่ใช้ได้ในทุกวงการ