อีกหนึ่งความพ่ายแพ้…อีกหนึ่งขั้นตอนแห่งการพัฒนา

     แน่นอนคุณภาพของการเล่นเพรสซิ่งของ นักเตะ ลิเวอร์พูล เล่นกันเป็นระบบเข้าใจในโครงสร้างของแผนงานชัดเจน อาร์เซนอล ไม่เคยเจอสถานการณ์ตัวผู้เล่นตรงกลางมากกว่าลิเวอร์พูลเลยในจังหวะแกะเพรสซิ่งกลางสนาม เกมรับอาจจะดักตัดบอลเอาไว้ได้ แต่เมื่อพยายามตั้งเกมขึ้นมา ลิเวอร์พูล แทบไม่ปล่อยให้ อาร์เซนอล เคาะบอลออกมาได้อย่างสบาย บีบทางเลือกให้จังหวะต่าง ๆ เหลือเพียงทางเลือก 1-2 ทาง ไม่คืนหลัง ก็ต้องออกบอลไปให้ในเส้นทางที่พวกเขาเหลือเอาไว้ให้ กองกลาง อาร์เซนอล วันนี้ ปาเตย์ – โลกอนก้า ทำได้เพียงแก้ไขสถานการณ์จังหวะต่อจังหวะ ไม่ต้องมองถึงตัวรุก 4 คน บางจังหวะดูเหมือนจะได้สวนกลับ แต่ในความจริงคือ เส้นทางที่บอลไปถึงพวกเขา มันคือเส้นทางเดียวเดียวที่ นักเตะ ลิเวอร์พูล เหลือเอาไว้ให้ และเข้าไปรุมแย่งบอลกลับมาได้อย่างรวดเร็ว บางจังหวะจะเห็น นักเตะ 3 ต่อ 1 หรือแย่ถึง 4 ต่อ 1 ที่ อาร์เซนอลต้องเสียบอล กลับมาอย่างรวดเร็ว นี่ยังไม่รวมถึงการทำพลาดเองของผู้เล่น อาร์เซนอล

     ยิ่งเสียบอลเร็ว กองหลังก็ยิ่งต้องทำงานหนัก กว่าจะแย่งกลับมาได้ เซตบอลขึ้นหน้า กองกลาง แกะเพรสซิ่งได้น้อยมาก ยังไม่ทันหายใจเต็มปอดสักเฮือกเสียบอลอีกแล้ว สุดท้าย เริ่มมีการลองเสี่ยงโยนยาวบ้าง เตะทิ้งบ้าง ทีนี้เข้าทางลิเวอร์พูล กลายเป็นวนลูปแบบนี้จนเสียประตู 

     สิ่งเดียวที่ครึ่งแรก อาร์เซนอล ทำให้แฟนบอลพอใจคือ “ใจสู้” และพวกเขาใส่มันลงไปจากมุมมองผู้เขียน จนกระทั่งเสียประตู 3-0 นั่นล่ะ พวกเขาถึงถอดใจ และยอมรับความพ่ายแพ้ หากเทียบเป็น นักมวย อาร์เซนอล ก็เหมือนมวยรอง ที่อดทนรับหมัดคู่แข่งไม่รู้เท่าไร เพื่อหวังจะขอแลกแค่หมัดเดียวที่จะตะบันหน้าคู่แข่งเต็ม ๆ หากใครอ่านมังงะชกมวยเรื่องดังอย่างก้าวแรกสู่สังเวียน เกมนี้ ลิเวอร์พูล ก็เหมือน ริคาร์โด้ มาร์ติเนซ ส่วน อาร์เซนอล ก็เหมือน ดาเตะ เอย์จิ อะไรแบบนั้น เพราะไอ้หมัดที่หวังมันไม่เคยเกิดขึ้นเลย

     อย่างไรก็ตามทั้งหมดที่เขียนขึ้นมา ยังไม่ทำให้ อาร์เซนอล พังพินาศในเกมนี้ จนกระทั่ง “Personal Error” หรือความผิดพลาดส่วนบุคคลของ นูโน่ ตาวาเรส ในช่วงต้นครึ่งหลังเกิดขึ้น กับการผิดพลาดที่มาจากความประหม่า และกดดันของนักเตะเอง

     ก่อนเกมนี้ ตาวาเรส มี 3 เกมในลีกที่ได้รับคำชมเยอะ มีทั้งความเร็ว เป็นนักเลี้ยงบอลที่ดีคนหนึ่ง แต่เรื่องการตัดสินใจสุดท้าย เป็นปัญหามาตลอด มาคราวนี้ปัญหาของเขากลายเป็น Personal Error ที่ร้ายแรงที่สุดของเกม เพราะมันคือการออกบอลไปเข้าเท้า ดิโอโก้ โจต้า ในระยะสังหาร ซึ่ง โจต้า ก็นิ่งพอจะล็อคหลบ เบน ไวท์ ที่เข้ามาสกัดแบบพรวดพราด จากการผิดพลาดแบบไม่คาดคิดของเพื่อนร่วมทีม แถมดึงหลอก แรมสเดล อีกจังหวะ ก่อนอัดเข้าไปเป็นประตูที่สอง

     ประตูนี้ต่างหากที่ดับลมหายใจของอาร์เซนอลในเกมนี้ การนำห่าง 2 ประตู เมื่อเกมผ่านมาถึงต้นครึ่งหลัง มันไม่เหมือนกับการนำสองประตูในครึ่งแรก แม้จะ 2-0 เหมือนกัน แต่การลงสนามครึ่งหลังมาแล้วบวกสกอร์เพิ่มได้ มันคือการทำลายความมั่นใจของคู่แข่งได้รุนแรงกว่านัก นับจากนั้น ตาวาเรส เหมือนมีแรงฮึดอยากจะเอาคืน อยากแก้ตัว แต่แล้วก็อ่อนแรงลงไปอย่างชัดเจน แววตาตอนกล้องจับภาพให้เห็น ไม่เหมือนเดิมไปเลย ในขณะที่ คีแรน เทียร์นีย์ แบ็คซ้ายตัวจริง หายเจ็บกลับมานั่งอยู่ข้างสนามวันนี้ตลอด 90 นาที แต่ อาร์เตต้า เลือกให้ใจเด็กที่กำลังเล่นดี แต่สุดท้ายกลายเป็นเด็กเล่นพลาด เสียกำลังใจแน่นอน แต่นี่คือบทเรียนที่เขาจะไม่ยอมพลาดอีก…เพราะถ้ายังก่อความผิดพลาดแบบนี้อีกเขาอาจจะไม่มีโอกาสอีกแล้วก็เป็นได้